قوله تعالى: و أتموا الْحج و الْعمْرة لله تمام کنید حج و عمره خداى را فإنْ أحْصرْتمْ اگر شما را باز دارند به بیمى یا بیماریى فما اسْتیْسر برین باز داشته است چیزى آسان من الْهدْی از قربان و لا تحْلقوا روسکمْ و موى سر خویش بمسترید حتى یبْلغ الْهدْی تا آن وقت که قربان رسد محله بجاى کشتن آن فمنْ کان منْکمْ مریضا هر که از شما بیمار بود أوْ به أذى منْ رأْسه یا در سر وى جمنده یا درد سر بود و خواهد که موى سترد، ففدْیة منْ صیام خویشتن از حرج باز خرد بسه روز روزه أوْ صدقة یا فرقى از طعام که بدرویشان دهد، أوْ نسک یا ریختن خون گوسپندى، فإذا أمنْتمْ و چون ایمن شوید فمنْ تمتع بالْعمْرة هر که احرام گرفته بود عمره را إلى الْحج و خواهد که حج را بعمره در آرد فما اسْتیْسر من الْهدْی تا گوسپندى بکشد فمنْ لمْ یجدْ هر که گوسپندى نیابد فصیام ثلاثة أیام تا سه روز روزه دارد فی الْحج در آن روزها که حج میکند و سبْعة إذا رجعْتمْ و هفت روز پس آنک باز آئید. تلْک عشرة کاملة آن ده باشد تمام، ذلک این شرع لمنْ لمْ یکنْ أهْله حاضری الْمسْجد الْحرام نه مکیان اهل حرم راست و اتقوا الله و از خشم خداى بپرهیزید و اعْلموا أن الله شدید الْعقاب و بدانید که الله در عقوبت سخت گیرست.
الْحج ساختن حج را و بر خود فریضه کردن را أشْهر ماههایست معْلومات شناخته و دانسته، فمنْ فرض فیهن الْحج هر که در آن ماهها باحرام گرفتن بر خویشتن حج فریضه کرد فلا رفث نه مباشرت کردن شاید و نه از آن گفتن و لا فسوق و نه از ناشایست هیچیز و لا جدال و نه با مسلمانان و با زینهاریان جنگ شاید، فی الْحج در حج کردن و ما تفْعلوا منْ خیْر و هر چه کنید از نیکى یعْلمْه الله میداند خداى آن را، و تزودوا و زاد برگیرید فإن خیْر الزاد التقْوى و بهتر زاد آزرم داشتن است از من و پرهیزیدن از خشم من، و اتقون و به پرهیزید از خشم من یا أولی الْألْباب (۱۹۷) اى خداوندان خردها.
لیْس علیْکمْ جناح بر شما تنگى نیست أنْ تبْتغوا که جویید فضْلا روزى منْ ربکمْ از خداوند خویش، فإذا أفضْتمْ منْ عرفات چون باز گردید از عرفات فاذْکروا الله یاد کنید خداى را عنْد الْمشْعر الْحرام نزدیک مشعر حرام و اذْکروه کما هداکمْ و یاد کنید وى را چنانک شما را راه نمود، و إنْ کنْتمْ منْ قبْله لمن الضالین (۱۹۸) و پیش از آن نبودید مگر از گمراهان.
ثم أفیضوا منْ حیْث أفاض الناس پس باز گردید از آن راه که مردمان مى بازگردند و اسْتغْفروا الله و آمرزش خواهید إن الله غفور رحیم (۱۹۹) که خداى آمرزگارست و بخشاینده.